Roos van Geffen, Onscherpe dagen (2018) serie van 7, c-print op aluminium, 60 x 40cm
Tot Zover
EAT LOVE DIE
Kunstenaar Roos van Geffen houdt zich bezig met grote thema’s als afscheid, verlangen en vergankelijkheid. Ze is gefascineerd door menselijke emoties. Niet de heftige, maar juist de subtiele, het onderhuidse. Een verademing in deze tijd van emotionele heftigheid. Vanaf 4 juni exposeert ze foto’s, video’s en installaties in Museum Tot Zover. Eat Love Die is Van Geffens eerste overzichtstentoonstelling.
Van Geffen (1975) staat halverwege het leven en ervaart de sterfelijkheid van alles om haar heen nu meer dan ooit. Wat verdwijnt als iemand sterft, welke sporen laat je na? De tentoonstelling bestaat uit een combinatie van bestaand en nieuw werk.
Van Geffen laat de kijker nadenken over de eigen verhouding tot leven en dood, zoals goed te zien is in De laatste maand (2020). Tien films tonen steeds dezelfde hand. Soms beweegt de hand druk, dan weer lijkt hij zichzelf te troosten. De hand beweegt steeds trager, verliest kleur, langzaam verdwijnt het leven. De kunstenaar zoomt voorzichtig in op verschillende emoties en creëert poëtische beelden. Subtiel zijn de referenties aan klassieke beelden uit onze rijke kunstgeschiedenis. De foto’s uit de serie Onscherpe Dagen (2018) verwijzen naar de mysterieuze, mistige droomportretten van schilder Matthijs Maris.
Fluisterende boeken
Centraal staat de installatie Media Vita (2019-2020), ontstaan naar aanleiding van het overlijden van Van Geffens vader. Hij hield van fotografie en verzamelde fotoboeken; zijn collectie telde er meer dan duizend. Wat moest Van Geffen ermee? Ze ging zoeken naar de betekenis van de boeken en de foto’s. Wandelend langs de opengeslagen boeken – die vooral gaan over de klassieke zwart-wit fotografie – ontvouwt zich een beeldverhaal dat een leven poogt te vangen van begin naar eind, en weer terug. Je hóórt de beroemde fotografen ook. Hun quotes ontsnappen op fluistertoon aan de boeken.
Eat Love Die
In het drieluik Eat Love Die (2020) zijn meerdere representaties van de kers te zien. Het eerste deel toont een zwart-witfoto van acht kersen. Het tweede deel is een videoregistratie van een rood gestifte mond die alle acht kersen opeet. De pit wordt uitgespuugd richting kijker. Het steeltje wordt binnensmonds met de tong kunstig tot een acht geknoopt. Tenslotte zijn alle acht steeltjes keurig geordend op papier en ingelijst. Smakelijk – of niet – in het sterk symbolistische werk ligt ook de eeuwige wederkeer besloten. De acht kersensteeltjes zijn gevormd tot een lemniscaat, het ∞-teken van oneindigheid. Zo vormen ze een sensuele tegenhanger van de continue aanwezige dood.
Speurtocht voor kinderen
Tijdens de speurtocht 'het ultieme afscheidsgebaar' ontdek je hoe onze handen een bron zijn van betekenis en liefde. Je vindt ze in allerlei vormen en maten op de foto's en video's in de tentoonstelling Eat Love Die. Maar ook in de vaste museumcollectie zijn mooie gebaren te ontdekken.
Je kunt de speurtocht gratis afhalen bij de informatiebalie. Als je na afloop je utlieme afscheidsgebaar toont aan de suppoost, krijg je een cadeautje. Lees hier meer over ons kinderaanbod in het museum.
Over de kunstenaar
Roos van Geffen (1975) studeerde scenografie in Tilburg en Maastricht. Deze achtergrond helpt haar om complexe thema’s en emoties op heldere wijze vorm te geven. De vaak seriematige werken ontstaan na langdurig documentair en procesmatig onderzoek. Vanaf haar studietijd werkt ze als autonoom kunstenaar. Eerder was haar werk te zien bij Fotodok (Utrecht), Fotofestival Schiedam en Battersea Arts Centre (Londen).
Deze eerste overzichtstentoonstelling van Roos van Geffen Eat Love Die wordt mede mogelijk gemaakt door het Prins Bernard Cultuurfonds, het Mondriaan Fonds, Stichting Stokroos en Fiction Factory.