Adriana van Zoest, Eendagskuiken, 2015, olie op paneel, 55x80cm (onderdeel van tentoonstelling De Laatste Aai – eerbetoon aan dode dieren).
Tot Zover
... En de liefde
Eendagskuikens zijn afval. Snelle haantjesdestructie is gegarandeerd (idee voor alle haantjes -#MeToo). Massaal gaan ze gaskamer of verhakselaar in. Je kan ze trouwens ook diepgevroren per kilo kopen. Onbemind, ongewenst. Dit tragische lot is in een foto te vangen maar mooier, en pijnlijk poëtisch, is dit schilderij. Het kuiken in kwestie kreeg maandenlang de volle aandacht van fijnschilder Adriana van Zoest. Met liefde en engelengeduld werkte ze aan het pootje, dat uit het schilderij lijkt te steken. Zacht penseelde ze het pluizige dons. Het kuikentje werd een icoon, passend binnen de rijke Nederlandse schildertraditie. Van Zoest kreeg het beestje niet meer levend, maar bezorgt me wel kippenvel.
Guus Sluiter, Kijk op Kunst rubriek.
Ook verschenen in: Brancheblad Uitvaartzorg, nr. 7, juli 2019.