Tot Zover
Esther en het blik Del Monte perziken
Het merk is belangrijk. Toen mijn vader bijna 16 jaar geleden ziek en in zijn laatste fase was kon hij bijna niets meer eten. De structuur van de perziken vond hij lekker.
Het mondgevoel was belangrijk. Hij at ze zo op, zonder iets. Want hij hield niet zoveel meer binnen. En dat was frustrerend, zeker als je van lekker eten houdt. We hoefden het niet in ons hoofd te halen om perziken van een huismerk te kopen, het moest van Del Monte zijn. Hij bleef tot op het laatst een echte fijnproever.
Mijn kinderen hebben hem niet echt gekend en het blik helpt mij om aan hen verhalen te kunnen vertellen over wat voor man hij was. Ook zij eten de perziken af en toe.
Op zijn verjaardag eten we nog altijd lasagne. Hij maakte het uit een pakje met een zelfgemaakte tomatengehaktsaus. Kenmerkend waren de vijf of zes hele champignons die op de bovenkant zaten. Hij vond een goede techniek belangrijk, zodat de lasagne stevig en in vorm bleef op je bord. Mijn vader hield van etiquette en kleine rituelen. Dat wilde hij ook doorgeven.
Het is niet dat ik dit nu nog vaak eet maar een blikje op mijn aanrecht is soms zo prettig omdat dit me weer met hem verbindt. Iets tastbaars dat je kunt zien helpt. Ook doet het me denken aan die laatste periode die zo snel voorbij ging.