Tot Zover
Tineke en de kookboeken
De boeken zijn van mijn oma geweest. Ze was een ingewikkelde vrouw met een groot verdriet. Ik kan me niet herinneren dat ze lekker kon koken.
Ze woonde in het bejaardenhuis en at daar van een dienblad met RVS pannetjes. Daar zat ook soep en een toetje bij. Mijn oma zei altijd: het komt toch allemaal in hetzelfde gat terecht en dus legde ze alles tegelijk op haar bord en at het dan op. Ik ging op zaterdag naar haar toe en redde dan de soep, want ik vond het zonde dat ze alles door elkaar gooide. Ik was gek op die zoute, vermicelliachtige soep. Die mocht ik dan opeten en dan gooide zij de rest bij elkaar.
Mijn oma was nogal rommelig en ze heeft ook allerlei dingen uit de boeken geknipt, erin geplakt en bijgeschreven. Ze was een groot fan van plakband. Daar plakte ze alles mee vast.
Vroeger heeft ze een pension gehad en dan kookte ze voor de gasten op een groot fornuis waarboven ook de was gedroogd werd. Op een keer zat er een sok in de soep.
Ik had niet zo’n goede band met haar maar de boeken zijn mij wel zeer dierbaar. Sinds kort heb ik weer contact met mijn neven en heb hen uitgenodigd om soep te komen eten uit het boek van oma: bruine bonensoep en erwtensoep met spek. Naar het oude recept, met botten en zonder varkensoren. Dat verbindt. Dan praten we ook over haar typische gewoontes.