Volledig oplosbare ‘’zeepkist’ gemaakt van lichaamseigen materialen of synthetische polymeren. Conceptontwerp door Sasja van Andel 2021/2022. Volledig oplosbare ‘’zeepkist’ gemaakt van lichaamseigen materialen of synthetische polymeren. Conceptontwerp door Sasja van Andel 2021/2022.

Tot Zover

Resomeerwater in een plantenspuit

Je kunt wel een nieuwe techniek bedenken, maar hoe maak je resomeren tot een betekenisvol onderdeel van de uitvaartbeleving? Een groep designstudenten van de TU Delft boog zich erover.

Tekst: Laura Cramwinckel

Uitvaartbedrijf Eer & Volharding legde vorig jaar contact met het End-of-Life Lab van de nabijgelegen TU Delft. Dat onderzoekt hoe design een betere omgang met de dood kan bewerkstelligen. Vijftien eerstejaars studenten van de richting Advanced Design gingen los op ‘resomeren’.

Resomeren ≠ cremeren

Uitgangspunt was dat resomeren niet inwisselbaar is met cremeren. Wat resomeren bijzonder (en uitdagend) maakt is het ontbreken van de kist, de naaktheid van het dode lichaam, het oplossen in een enorme hoeveelheid water en nieuwe rituelen. Hospitality manager bij Eer & Volharding Thomas Tubée: “De Amerikaanse resomeerprocedure bestaat veelal uit technische resomatie, met achteraf een plechtigheid rondom de urn. De Nederlandse uitvaartcontext is heel anders – hier zijn we erg gehecht aan lichaamsopbaring, persoonlijk afscheid nemen rondom de kist en condoleren. We gaan zelfs mee naar de ovenruimte. In die volgorde.”

Verschillende concepten met water passeerde de revue. Het concept ‘Last walk’ laat mensen bij leven een symbolische hoeveelheid resomeerwater ophalen uit hun favoriete rivier, beek of zee. Het voedingsrijke water (‘effluent’) dat na de technische procedure overblijft krijgt een rituele meerwaarde, door het bijvoorbeeld samen met de botresten te verwerken in een plantenspuit of flesjes water met unieke vruchtbare eigenschappen.

 

Resomeren spreekt tot de verbeelding

Een tweede groep bedacht alternatieven voor de kist. Van inklapbare kist,  3D gebreide omhulsels van wol - met dessins die de persoonlijke kleding nabootsen - tot wikkeldoeken waarbij een gedeelte van de stof later een aandenken vormt. De in het resomeerproces afbreekbare materialen, zijde, wol en leer, komen in allerlei gedaanten voorbij. Eén student verlegt haar blik en onderzoekt de potentie van lichaamseigen stoffen als zout, zeep, en synthetisch afbreekbare polymeren als adequaat materiaal voor een bio-based zeepkist. Volledig oplosbaar in water (zie afbeelding bovenaan).

Een derde groep ontwierp architectonische concepten voor het ‘resomarium’, de lievelingsterm van Tubée voor een resomeerapparaat. Koepelgebouwtjes van stromend water, poëtische projecties met waterdruppels en een futuristisch mobiel resomarium die de afscheidsplechtigheid aan huis mogelijk maakt: stuk voor stuk ontwerpen waar opdrachtgever Eer & Volharding blij van wordt.

Een aantal concepten wordt ongetwijfeld doorontwikkeld naar een tastbaar eindproduct. De samenwerking met studenten bevalt goed. ”In de branche zijn we wat conservatiever en denken eerder in problemen. Deze studenten niet. Dat helpt echt om verder te komen.”

 

Elke twee maanden interviewt Laura Cramwinckel, projectleider Funeraire Academie, een Nederlandse of buitenlandse doodsonderzoeker over zijn of haar vakgebied. De tekst verschijnt tevens in de rubriek Funerair Onderzoek van Brancheblad Uitvaartzorg.

Academic Death Quotes

“Tijden veranderen. Maatschappij breed groeit de zorg om klimaat en milieu op ongekende schaal, en nu velen hun levensstijl duurzamer proberen te maken lijkt de introductie van resomeren geen beter moment dan nu.”

Robinson, Georgina M. (2021) Dying to Go Green: The introduction of Resomation in the UK. Religions 12, 97.

 

‘Hoewel resomeren doorgaans wordt gezien als alternatief voor cremeren, imiteert het technische proces vooral de natuurlijke decompositie van begraven.”

Robinson, Georgina M. (2021) Dying to Go Green: The introduction of Resomation in the UK. Religions 12, 97.

 

‘Alle lijkbezorgingmethodes staan in relatie tot de watercyclus, alleen bij resomeren is de interactie overduidelijk”.

Mirkes, Renéé (2008) The mortuary science of alkaline Hydrolosis: is it ethical? National Catholic Bioethics Quarterly 8 683-95.

 

‘Consultaties over resomeren met verschillende culturele en religieuze groeperingen zijn absoluut noodzakelijk om draagvlak voor de methode te bewerkstelligen.”

Leuta and Green (2011) Exploring sustainable burial practices in South Africa: Potential challenges and opportunities, Paper IERM Conference.

 

 

Lees meer