Elchanon Verveer, Na eene deftige begrafenis, litho uit Humoristisch Salon-Album, ca. 1870
Tot Zover
Dronken aanzeggers?
De uitvaartverzorger had in de achttiende en negentiende eeuw een slechte reputatie. Het verhaal ging dat ze graag de borreltjes accepteerden, die ze van geschokte mensen aangeboden kregen.
Deze prent geeft weer hoe de uitvaartverzorgers zich lieten gaan. Ze roken en drinken. Hun neuzen verraden hun dronkenschap. Maar wat is het dampende drankje? Warme grog, of al over op koffie?
In die tijd was men gek op kluchten en satires. De schertsbegrafenis was zelfs een populair literair genre. Deze parodieën konden bestaan, omdat er veel beschrijvingen van chique begrafenissen verschenen. De lezer wist precies hoe deze er uit zagen. Hij kon zich concentreren op de komische verwikkelingen, op de schranspartijen van de rijken en op het aangeschoten begrafenispersoneel. Hier worden koetsiers beschimpt; zij droegen de steek namelijk overdwars.