
Tot Zover
#TeamTotZover: Marianne Wiebes
Marianne kwam in 2016 bij het museum als administratief medewerker en werkt hier nog altijd met veel plezier als vrijwilliger. Vroeger had ze ook haar bakbedrijfje Marianne’s Zoete Verrassing, maar nu maakt ze vooral de mensen om haar heen blij met taartjes en gebak. ‘Dat komt hier nog weleens van pas’, lacht ze vrolijk.
Interview door Ghislaine de Rond
Voor ze bij Tot Zover kwam, werkte Marianne bij de gemeente Amsterdam op de financiële afdeling, bij de catering en als receptioniste en telefoniste. Ze houdt er namelijk van om verschillende dingen te doen en uit te proberen wat leuk is. ‘De gezelligheid van de mensen om je heen, dat is eigenlijk het belangrijkste. Als dat goed zit is het werk maar bijzaak.’
Mooiste tentoonstelling: De Laatste Aai
‘Er komt een hele mooie aan: . Er zijn foto’s thuis gemaakt, dus daar kijk ik wel heel erg naar uit. Dat zal wel even een dingetje zijn om die foto’s te zien. Ik laat me verrassen. Het is sowieso een speciale dag want dan hoort mijn zoon ook de uitslag van zijn examens. Ik kom na de opening nog wel eens extra terug met familie om in alle rust te kijken. Ik ben meer een kattenmens dan een hondenmens, maar een dier is een dier en het is even lief en je houdt ervan. Een hond kan je wel bijna vergelijken met een kind want die luistert niet naar wat je wil en een kat gaat gewoon zijn gang. Een kat komt gewoon bij je om te knuffelen en een hond ook, maar wij hadden een te grote hond daarvoor’, zegt ze lachend.
Relatie met de dood:
‘Ik heb geen moeite met de dood en ben er heel open over, ook thuis naar de kinderen toe. We houden het niet apart, want het hoort er ook gewoon bij. Het is heel bespreekbaar. Mijn schoonvader is nu bijna tien jaar geleden overleden en toen heb ik een fotoalbum gemaakt voor mijn schoonmoeder waar ze met heel veel liefde op terugkijkt. Zeker in het begin is dat een onderdeel van je rouwverwerking, ik heb er namelijk ook in gezet wat mensen zeiden tijdens de uitvaart want op dat moment zit je in je verdriet en luister je niet of komt het niet echt binnen. Als je het thuis dan nog eens rustig kan nalezen, dan kan je echt horen wat mensen gezegd hebben dus dat vond ze wel heel prettig.’
Raarste of mooiste dat je overkwam tijdens je werk hier:
‘Werken hier is sowieso mooi, het is helemaal niet raar, maar mensen verwachten niet dat wij hier lachen. We lachen niemand uit maar hebben gewoon lol om wat er gebeurt, om wat iemand op dat moment zegt, maar altijd met respect voor waar we zijn. Het valt me op dat wanneer je tegen mensen zegt dat je hier werkt, dat ze dan een beetje schrikken omdat het met de dood te maken heeft: “Jij bent altijd zo vrolijk, hoe kan je daar werken?” Dan denk ik: “we zijn juist hartstikke vrolijk allemaal”. Op een gegeven moment is het gewoon je werk en is er niets aparts of raars meer aan. Het is juist heel mooi hier. Wat het meest opvalt is wanneer er een bijzondere uitvaart is, dat je uit het raam gaat spieken om te kijken. Ik loop dan even naar de keuken want daar heb je het beste uitzicht. Dat vind ik echt geweldig. Bij de ene zit veel bombarie en muziek en de andere is heel ingetogen met paarden en noem het maar op. Ik vind het gewoon leuk hier en kom met plezier hiernaartoe.’