Foto: René ten Dam
Tot Zover
1780 – Buitenbegraafplaatsen
Veranderende opvattingen. Lange tijd was het de gewoonte om in en bij kerken te begraven, midden in dorpen en steden. Alleen zelfmoordenaars, gehangenen of vreemdelingen kregen op een bedelaarskerkhof of gewoon onder de galg hun graf. In de achttiende eeuw werd de roep om het begraven in kerken en binnen de bebouwde kom te beëindigen echter steeds luider.
Eind achttiende eeuw werd op een aantal plaatsen in Nederland een nieuw type begraafplaats aangelegd, bewust buiten de bebouwde kom. Hoewel in aantal gering had het initiatief enige navolging, maar het idee stuitte bij het gewone volk op groot verzet. Na de Franse inval in 1795 zou het begraven in kerken steeds meer onder druk komen te staan.
Dit is venster 16 uit de Canon van het Nederlands funerair erfgoed. Een uitgebreide omschrijving vind je in de publicatie Canon van het Nederlands funerair erfgoed (Stichting Dodenakkers, 2020).