Foto: Rijkdienst voor het Cultureel erfgoed (RCE), H. van der Wal
Tot Zover
350 tot 900 - Vroegchristelijke grafcultuur
Na het vertrek van de Romeinen konden Germaanse stammen die zichzelf Franken noemden, zich hier vestigen. Anders dan de Friezen volgden zij cultureel gezien de nalatenschap van de Romeinen. Naarmate het christendom zich verspreidde, ging dat geloof meer en meer de omgang met de dood bepalen.
Een Frankisch grafveld bevatte vooral lijkbegravingen en tot de achtste eeuw waren crematies nog toegestaan. Nadat het christendom volledig zijn intrede had gedaan, mocht alleen nog begraven worden en waren bijgiften niet meer toegestaan. De graven waren georiënteerd op het oosten, zodat bij de wederopstanding de overledene de herrijzenis van Christus kon aanschouwen. Op grotere grafvelden werden later soms kapellen en kerken gebouwd.
Dit is venster 7 uit de Canon van het Nederlands funerair erfgoed. Een uitgebreide omschrijving vind je in de publicatie Canon van het Nederlands funerair erfgoed (Stichting Dodenakkers, 2020).